در زندگی بارون نباش که فکر کنند با منت خودتو به شیشه می کوبی ابر باش تا منتظرت باشن که بباری

هی فلانی زندگی شاید همین باشد یک فریب ساده و کوچک.آن هم از دست عزیزی که زندگی را جز برای او وجز با او نمی خواهی !

خیلی سخته توی پاییز با غریبی آشنا شی اما وقتی که بهار شد یه جوری ازش جدا شی خیلی سخته یه غریبه به دلت یه وقت بشینه بعد اون بگه که هرگز نمیخواد تو رو ببینه

یادته بهت گفتم که خشت دیوار دلتم، تو هم منو شکستی.ولی اشکالی نداره، حالا خاک زیر پاتم !

من آهنگ غریب روزگارم. غمی بی انتها در سینه دارم. تمام هستی ام یک قلب پاکست. که آن را زیر پایت می گذارم.

گل اگر خار نداشت دل اگر بی غم بود اگر از بهر پرستو قفسی تنگ نبود زندگی عشق اسارت همه بی معنا بود

در کنج دلم عشق کسی خانه ندارد.کس جای در این منزل ویرانه ندارد.دل را به کف هر که دهم باز پس آرد.کس تاب نگهداری دیوانه ندارد

زندگی پژمردن یک برگ نیست بوسه ای در کوچه های مرگ نیست زندگی یعنی ترحم داشتن با شقایقها تفاهم داشتن

مردن آن نیست که در سینه ی خاک دفن شوم مردن آن است که از خاطر تو با همه ی خاطره ها محو شوم

وفای شمع را نازم که بعد از سوختن  به صد خاکستری در دامن پروانه میریزد

نه چون انسان که بعد از رفتن همدم  گل عشقش درون دامن بیگانه میریزد

آنقدر آرزوهایم را به گور بردم که دیگه جایی برای جسدم نیست

گفتی که دنیا را پر از غم دوست داری پس مطمئن هستم مرا هم دوست داری

گفتی نمیخواهی ببارم عشق اما شعر غریبی را که گفتم دوست داری